Salak Risalesi Şiiri - Mustafa Akkkuş

İhaneti kalleşliği marifet sayar,
Yal yediği çanağa ÇİŞ eder salak,
Dostlarını bir enayi yerine koyar,
İki olan düşmanını BEŞ eder salak…

Biraz biti kanlanınca arayı bozar,
O parası bitene dek azdıkça azar,
Ona destek olanlara kuyular kazar,
Tilkilerle çakallardan EŞ eder salak…

Bir kerelik oynayıp insan kandırır,
Yalan ile harama ekmek bandırır,
Yalakadır, kuyruk sallar iti andırır,
Tez zamanda etrafını BOŞ eder salak…

İlah diye dünyaya paraya tapar,
Çıkar için hak yoldan ayrılır sapar,
Uyarmak isteyeni hav diye kapar,
Şeytanının gönlünü HOŞ eder salak…

Merhametsiz olasın ki kazanasın der,
Çakalların kucağına koşarak gider,
Eksik olmaz yanından dert ile keder,
Ayak bile olmazları BAŞ eder salak…

Üç öğün, dört mevsim gaflete dalar,
Çaktırmadan el âlemin hakkını çalar,
Yeri gelir tükürdüğü tükrüğü yalar,
Dini kırpar ahlakı da KUŞ eder salak…

Her fırsatta kibirlenir kubarır şişer,
Kibir senin neyine be! zavallı beşer,
En sonunda kumara ve içkiye düşer,
Ya tutarsa diyerek DÜŞ eder salak…

Hile yapar kurbanının gözünü boyar,
Başkasının malına gider göz koyar,
Güzellikle! alamazsa gözünü oyar,
Ahretteki hâlini de YAŞ eder salak…

Aslında o akıllanmaz alçak biridir,
Zekası çok eksilerde, epey geridir,
Cenazesi ortalarda kalsa yeridir,
O değerli bedenini LEŞ eder salak…