Sal Kendini Sefaletin Kucağına

Yalnızım,
Yapayalnız,
Çevrem bomboş.

Bir boş tuval sanki
Ne fırça,
Ne de boya,
Ne bir manken,
Ne de manzara.

Beyaz bir sayfadaki
Karalamalar şiir diye yazdığım,
Ne duygularımda düş,
Ne de hayal,
Almış götürmüş
Bir zamanlar basan sel.

Yok
Ne mut, ne umut, ne de sevince,
Kaybolmuş hazanda kır çiçeklerince.

Sarı yapraklarda savrulmuşum,
Kaybolmuşum zemheri tipisinde,
Her gün bir tasa, bir dövünce;
Demiştim,
Biterim sen gidince.

Allahtan çok şey mi istiyorum diyorum,
Herkeste bir şeyler var mutlaka;
Diyorum,
Kapat eski sayfaları,
Sal kendini sefaletin kucağına,
Çek git nereye gideceksen,
Kaybolsun gündüz, gece.

Çileler bile tuz, biber gibiydi hani,
Nerde mutlu günlerdeki sevince?
Yok denizkızları sevda denizinin,
Şu yıldızlardaki bilmece?
Bir yaşam geçti de ne oldu,
Seyrettim sadece.

23.Mart.2009 21.50