Şakülü bozuk pencere benzi soluk ben

Bugün ayak da duramıyacak kadar zom ve devimi yitik korkularımla bakıyorum
.....lapa lapa devingen kar taneleri yağarken penceremden çok uzaklara
İmgesi düşey,
Hayeli yitik,
Hayıfı alınmamış ahlarımın, üstüne üstüne
Çocukluğum avuclarımın arasın/da titrek, galiz soğukluğunda üşüyor anlıyormusun?
Bir türlü hiddeti özdeşemiyordu erdemliğini sindiremediğim laçivert kar tanelerinin
Boşalırken ardı arkası kesilmeyen kar-kütlesi gökkuşağından göz damlamın üstüne
Ü S T Ü N E
Hatta gök-küresini delerek gelen sicim gibi üzerime üzerime yağarken,hiddetli o kar
Altından kalkınmıyacağım kadar eza ve cefalı bir G Ü N
Gün gün ağaran saçlarımın telininin üstündeki çözümsüz çelişkilerdi
Issız,
Sessiz,
Kim-i kimsesiz....!
Bugün inmeli dertlerimin yüzeyi yarım,
Gönyesi yamuk...
Şakülü bozuk olan
Hani dışarıda ki kar-taneleri gibi kirpiklerimden de salını salını akıyor avuclarıma, H İ S L İ
Ben Karskapıda ki mazgaldan/da seyir ederdim....
Zindan-i kara asumandan sessiz ve de dingin yağarken metrelece kar-ı
Kendini hint-kumaşı sanan postal altından..
Hiç ağlamadan B U R U K
Sensizlik ne ac beı gülüm..!
Kibir,
Gurur,
İnatın önün de baş eğsede Z A M A N
Yiterken art arda günler
Caresizlik ne acı..
Ufuk rüzgarları kapatırken göz kapaklarımı..ışıksız katran qarası odam/da
Bir türlü ısıtamıyorum koca B E D E N İ M İ
Yetmiyor nefasimdeki sıcak,tılsımı yittik parmaklarıma
Keşk tutsaydın...tutabilseydin diyorum,
Minnacık ellerin/le be K I Z I M.
Seni yazardım,ayaz hissiz bu kar B O R A N A.
Günümü, günlüğümü,dir-i dirliğimi yazardım
Hele rıhtıma uzak eskimiş koca koca ağaclar..artık şıvgın filiz vermese bile
...üstün de krağıya inat
Adını kazırdım tüm ağaçların G Ö V D E L E R İ N E
Küsen çobanyıldızını çağırırdım
Işık saçmasa da ay/ı güneşi çağırırdım,
Kimbilir belki loş karanlık odam aydınlanır
Belki de dinerdi mapus yorgunum
Artık sığırçıklarımdan da ses seda yok anlıyormusun?

Şakulu bozuk pencerem
Benzi soluk ben gülüm....
ve de yanlızlığım!