Saksıdan Farkın Yoktu Senin

Cümleleri ezip,
suyunu saksıda kurumak üzere olan karanfile boşalttım.
Bunu hangi kafayla yaptım bilmiyorum ama
yaparken cümlelerde kendimi,
suda aşkımı,
saksıda seni gördüm.
Lanet olsun renklerine adadığım cümlelerimin suyuna ki,
seni yaşatacağım derken,
kendimi susuzluğa mahkûm ettiğimi hatırladım.
Ne yaman çelişki hayatımdaki varlığın.
Çürüsen bir dert, yaşasan iki…
Ya da tam tersi, onu da bilmiyorum.
Neyi biliyorum biliyor musun?
“Biliyor musun? ” diye sorular yönelttiğim o güzel yüzün var ya,
hani şu saksıdaki karanfile benzettiğim…
Onun güzelliği bendendi benden!
Saksıdan bir farkın yoktu senin.