Şakşakçı Şiiri - Veysel Şimşek

Hele bakın kalıbana deyyosun,
Yüreği taş olmuş bağlamış yosun,
Seni gören sana başka ne desin,
Adam diye övünürsün şakşakçı.

Koşar köpek gibi leşin peşinde,
Leş kargası kan bulaşmış dişinde,
Haram vardır ekmeğinde aşında,
Üç kuruşa sevinirsin şakşakçı.

Şakşakcıda şakşakcılık bir huydur,
Zanneder kendini bey üstü beydir,
Biraz insan olda kendini övdür,
Utanmadan yerinirsin şakşakçı.

Dememki şakşakcı insafa gelir,
Kuyruk sallamaktan başka ne bilir,
Vazgeçmez huyundan öylede ölür,
Patrona hoş görünürsün şakşakçı.

Saatar dostu ağa patron savunur,
Dünya fani üç kuruşa avunur,
Çoktur böylelerde kalmamış onur,
Bed duamla sürünürsün şakşakçı.

Yalım yalım eder kuyruk kıvırır,
Dümenler içinde dümen çevirir,
Tutar kuvvetliyi zayıf devirir,
Bana şeytan görünürsün şakşakçı.

Hep derim aldanma dünya fanidir,
Şakşakcının yeri patron yanıdır,
Sanki insanlık öldü dünya sonudur,
Dondan dona bürünürsün şakşakçı.

Bende derim şakşakcıya yazıklar,
Hiç uğruna can dostunu kazıklar,
Akıtır salyayı kendini azıklar,
Yalan ile barınırsın şakşakçı.

Veysel der ki; Allah kısmet etmesin,
Kalbimde özümde dostluk bitmesin,
Dikkat şakşakcıya sizi satmasın,
Dostmuş gibi görünürsün şakşakçı.