Sakountala Şiiri - Nurcan Satı

Camille Claudel e...
Ve Sakountala yerleşir dünyaya
bürünür aşka.eğer ve orada bırakır bedenini
bir parçasını içinde tırnaklarının
ne acı,diyorum oysa aşk ve dünya...
taş bilir,Camille bilmez bunu
öğrenir...
öğrenmek,o gözü milli kuşa çevirendir
sonsuzluğu karanlığa bir anda.

ıslak bezlere sarılı durur cinnet

'sevgilisi kaybolunca çaresizliğiyle sarhoş olan kız
bir karanlıkla yorar belleğini'

deliliğin cenini büyür narin gövdesinde,
ince ve keskin kıvrımlı.yaraladı bedenini
ah yalandı Sakountala
eğdi ve bıraktı
her şeyini dünyaya.

Camille,
durur hep soğukluğunda
ve fazlalığında mermerin...

anmak ister adını
kıpırdamazki dudakları,
susar ve bekler...

kavuşur,güzelim toprağına.