Saklı Zaman Şiiri - Gülsüm Yeşilçiçek

Darıldım ben zamana, vehmi saklı zamana.
İçinde girift bir iz, dışı boyalı kana.

Açılsın sahte yüzler, gizli kalmasın çehre,
ağıtlarım sürükler beni o meçhul şehre.

Hani sevdiğim çiçek, hani papatyam nerde?
Nerde ektiğim gerçek, mahsuller saklı gökte.

Ezeleden beri buydu, dünya bir çöp yığını,
Mukaddesler ruhuydu, İhtişamın kıymığı.

Kan, damarala yarışır, düzendir bu değişir,
Ayrılan tozlu yollar, gün gelir de kesişir.

Hatıram, soğuk kezzap, kafam boş bir teneke,
İsmim konuldu 'azap' tabut bana hediye.

Mezarım soğuk yatak, zifir idi toprağım,
Ebediyetse batak, süründü yokum varım.

Sığınak kanlı odam, duygular barut satar,
Tepeme yıkılsın dam, şivan inerken yakar.

Baharları silin de kış yakın ocağıma,
Güneşim buz tutuyor, har düşmez toprağıma.

Gençliğim sona erdi, döndüm arz-ı yuvaya
Ellerim göğe açık, yüzüm dönük mevlaya..