Saklı Kalan Şiiri - Zeki Uçar

Yine kalbimde hazan hasadı;
Yine Yağmur çiseliyor...
Ve umutlarım birer yaprak dökümü;
Kuru dallarda..
Artık ne tadı kaldı şiirin;
Ne şarkıların nağmelerindeki terennüm;
Bir göç başladı bulutlarda bu akşam;
Kim bilir, hangi dağ başına misafir...
Bir sele kapıldı sevgi,
Anlamı kaybolmuşçasına...
Söylenmeyene yalana tutsak!
Ne sevgiliden vefa kaldı;
Ne ilk aşktan heyecan...
Yine yelken açtım sonsuzluğa,
Bilinmeyene doğru...
Yine kalbimin değişmeyen konuğu vardı;
Bu akşam;
Bir adı ayrılık, bir adı hicran....
Vuslat, bulvar kaldırımlarında
Bir hayat kadınının adı artık...
Ben hep korkardım, şiirlerimin
Son dizelerinden;
Çünkü hep bir mahkumiyet vardı;
Güzelin çirkine,
Doğrunun yalana,
Sevginin ayrılığa;
Mahkumiyetiydi bu ...
Demek ki bir yaşam kuralıydı benim için,
Acılarda olgunlaşmak bilge misali...
Oysa, bir avuç mutluluktu karşılıksız
Beklediğim...
Hep verildi sandım masum gülüşlerle,
Sonra beyaz bir kuş oluverdi aniden;
Ve kayboldu engin maviliklerde...
Artık ne kardelenlerin gülüşü,
Ne de yeşilin tonları bir anlam taşır
Benim için!
Sadece;
Bir gözyaşı, Beyaz güllerde hatıra kalan...
Yine kalbimde hazan hasadı!
Ne tadı kaldı şiirin artık;
Ne şarkıların nağmelerindeki terennüm...
Bir göç başladı bulutlarda bu akşam;
Kim bilir hangi dağ başına misafir!...