Saçlarım Üşürdü Şiiri - Zeki Uçar

Toprak damlı bir evden içime akıyor yağmur.
Daha acı veriyordu, göz yaşımdan
Yıldız ışıklarını beklerken.
Saçlarım üşüyor çocukluğumda;
Soğuk yuvasında kalbim,
Vav gibi eğri.
Heyecanı kalmadı,
Uçurtmaları uçurduğumuz bahar günlerinin
Eleğimsağma renklerini ödünç aldı çiçekler,
Arılarla bitmeyen düşleri için
Her şey, duru bir su gibi akardı mecrasında
Her şey zülal gibiydi.
Yürek derinliklerinde ürperirdi, sınırsız gizli sevdalar.
Karşılığı nesneler olmamalıydı başlamadan biten,
Asri de olsa sevdanın...
Artık, Vav gibi durmaya hakkı vardır kalbimin.
Celse zabıtlarında, mahremiyet misafir dururken.
Çocukluğum üşüyor saçlarımda,
Ve aşk düşleri bitti çiçeklerin....