Saklı Duvar Şiiri - Kemal Tanyıldız

sesine tapınca soluğum/ soluğumu yaktığımı sanma
utangaç kentler biriktiriyorum
ciğerimin kanayan atlasında
zindan soluklu ömrüm
ama
bakma yine de
yamacından caydığımı sanma

şimdi
ışıkların tükürdüğü bir sokak
apansız kaldırımlara sataşan gözlerim
ayaküstü
değişen derileriyle
yosma ıslıklı, küfür sakızlı
uçurum bilekli
anason nefesli fahişeleri bu kentin
nasıl da dolanır
küskün ve yalnız adımlarıma
koynunda uyutacak biri
yok mudur aranızda

adımlarından caydığımı sanma
giden gölgene soruyorum kokunu
kokundan caydığımı sanma
her gece yıldızlara çakıyorum bu mavi yağmuru
yağmurlardan caydığımı sanma
fırtına kopartan bileklerimle vuruyorum kapılara
kapıları devirdiğimi sanma
yenilmiş ordular kadar saklıyım surlara

şimdi kimliksiz
sessiz
kanayandır
nefessiz

duvara bir çizgi gibi
düştü gecenin yalnız suretli ıslığı
sırtlanlar ve çakallar peşime düşmüş
düşsünler

sen tut nefesini inadına
bilmezler ki
soluğunda saklıyım hala…

Ali K. TANYILDIZ