Boğazımda düğümleniyor tüm sözcükler
kafamı kurcalayan binlerce cevapsız sorular
etrafımda bana anlamsız anlamsız bakan dev duvarlar
koca bir dünya ve bu dünya içinde yapayalnız insanlar
Zamanı durdurmak ve dünyayı sesizliğe mahkum etmek isterdim
içimde özgür olmak isteyen yasaklı bir sevda
dilimde zamanı geçmiş küflenmiş bir söz
adı anıldıkça kalbimi acıtan bir sevgili
içimde ağlayan bir çocuk var
feryat figan,kızılca bir kıyamet koparan bir çocuk
ismini hatırlamıyorum,
her sorduğumda kaçan gözler,anlamsız sözler
bırakıyor bende
ama biliyordum bu bendim
evet içimde saklı kalan,özgür olmak isteyen çocuk bendim,
herseferinde kendime yasak koyan,uzak diyarlara sürgün eden
kendi kendimi korkutan
düşlerimde kabusumu yaratan,benliğimde cehennemi yaratan bendim.
saklı kalmış sadece çocukluğum değildi
dilimde yasaktı bana,kültürümde
sevgimde yasaktı bana
evet ben kendime sevmeyi yasakladım
ve sadece karanlıklar bıraktım kendimde
bir yağmur tanesi bile değmiyor bedenime
bedenim kurak topraklar gibi sussuz ve yarılmış
can verenim yok can alanımda yok
bırakılmışım öyle yapayalnız
sadece biri var bende azrail kokulu bir karanlık
ve o karanlığın içinde olan ben.
Serdar ÖZDEMİR
11 Nisan 2011/P.Tesi
Saat:22:15
Kayıt Tarihi : 10.2.2012 12:42:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!