Saklı Aşık Şiiri - Polat Uzcan

Hani başka bir sebeple buradaydın o akşam.
Sevdanın eser kırıntısı yoktu aklında.
Yudumladığın içkinin tadı damağında,
Gözlerinde ise karanlıkta gizlenebilmenin
aptalca edası.
Gözledim seni…
Gözlerim gözlerine değmeden,
Gizlice…
Belki başka hayallerin insanısın sen.
Bu karanlık,
Bu köhne,
Bu rüzgârsız sahne senin olmamalı…
Sen,
Ki sen artık bendesin!
Yelkeni altından bir heykelsin.
Her sen dediğimde aklıma,
Bakışın geliyor gözlerimin önüne.
Yazacağım dizelerin bile tadı sana benziyor sonra.
Senin yerine kelimelere sarılmanın garipliği
varken içimde,
Nerde kalmışlığın sarhoşluğunu,
Umutlarımla ayıltıyorum ayrılığın arifesinde.
İçimde cümlelerin bittiği,
Sadece senin başlayacağın bir oda hazırladım yakuttan,
Kutsal kitapların cennet vaadidir diye.
Vaat edebildiğim bir tek sevgim zannederdim oysa…
Sen…
Anıtı dikilmemiş özgürlüklerin diyarından,
Bir hecenin yürekten en zor çıkışı!
Sen…
Bir nefes.
Umut.
Yol.
Yüreğimin alfabesinde ise
Sensizliğe koyulacak imlâ yok.