Saklambaç Şiiri - Mavi Düşler

Çocukken sevdiğim en güzel oyun..
Kimsenin seni görmesini istemediğin
Bir noktada saklanmak ...
Ne güzel bir duyguydu
O an bulunma isteği ve sobelenmek.
Zaman geçip büyüğüdüğünde
Herşey değişiyormuş...
Bu sefer herkesten saklanıp
Hiç sobelenmemek istiyormuş insan
Ben bunu büyüdüğümde fark ettim.
Her canım acıdığında ve üzüldüğümde
İlk aklıma gelen şey saklanmak oldu.
Kimse yaramı görmesin diye
Hiç kimseye göstermemek için
Çekildim kabuğuma herşeyin geçmesi için
Kolay değildi belkide bir şeylerin düzelmesi
Küçük bir çocuk gibi o an umut etmekti
Belkide inanmak bazı şeylere..
Sen benden gittiğinde de saklanmak istedim
Senin yokluğunu kabullenmek zordu çünkü
Bak küçük kızın yine çocuk olmak istedi
Sen sobeleyen olsan ben saklansam
Yaralarımı sarmak için beni bulmaya çalışsan..
Küçük kızının canı çok acıyor babacığım.
Bana şaka yaptığını hemde kötü bir şaka desen
Hiç gitmemiş olsan ..
Beni saklandığım kabuğumdan çıkartsan
Kokunu getirsen kendinle birlikte
Hiç gitmemiş hiç bırakmamış gibi sarılsan
Bu küçük kızın dileği kabul olur mu ki....