Uzansam tutuverecek kadar yakınken çocukluğum,
Ne zaman eriştim bu yaşlarıma,
Hiç anlamıyorum.
Anamın ilmeklediği tığ işleri gibi detaylı, hafızamda geçmişim.
Oyalarla bezenmiş günlerime bakıp bakıp
Kah gülüyor, kah ağlıyorum.
Yazmalara tutkun,
İlmeklere vurgun,
Oyalara yangın ben!
Renklerimle dokurken hikayelerimi,
Kendimi de buluyorum.
Kayıt Tarihi : 18.10.2021 23:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!