Saklama Benden Şiiri - Ali Kenan Erdem

Ellerinde tutmak isterken sevdayı, sarı çiçeklere yazdım düşlerimi,
Oysa eflatun saflığında hisler toplamıştım senden.
Bir yaz meltemi eserken gönle,içerimde sarsılmaz umutlarımla,
İstanbul gözlerimde sevda, saklama benden, gönlüm bırak büyüsün.

Gönül doymaz bir başka yerde, ne sunarsan sun altın kafeste bülbül.
Dur örseleme! dolmaz o sularla, gönül göllerim içmez, kuytular sensiz suları.
Ah bir kere vurgun yemiş, deniz diplerinde mavilik esir etmiş yüreğimi,
Sultanahmet gönlümde gergef,saklama benden, içerim maviye esir kalsın.

Nefes almak değilse yaşamak, nefessiz kalmamak yeter cabadır hayatta.
Tutunmak, yosun kokulu düşler kadar temiz olmasa da sensizlik.
Sarmak her gecede yağan zilleti, yoğurmak sevda mayalarıyla aşkla.
Süleymaniye gölgesinde serinlik, saklama benden her çöl ateşi durulur orda.

İstanbul, sen aşıklar şehri,ben sana kul olmuşum, akıp giden süründe nefer.
Piyer lotinde kül olmuşum, haliç yakamozlarında dalgaya düşen bir hüzme.
Saklı cennetlerinde peri bulmuşum, olmaz ki her kula nasip.
Eyüp Sultan sabrını yaşamışım, saklama benden gönlüm nasılsa onda.