Sakız Edip Beni Düşürdün Dile

Gönül gülistandı döndürdün çöle
Küstürdün bülbülü konmuyor güle
Sen beni mahfettin YÂR bile bile
Sakız edip beni düşürdün dile

Gönül kalelerim içten yıkıldı
Sandım ki bağrıma kurşun sıkıldı
Bütün hayallerim hapse tıkıldı
Sakız edip beni düşürdün dile

Nice karlı dağlar senle aşardım
Dağ başıda olsa senle yaşardım
Geldeseydin hemen durmaz koşardım
Sakız edip beni düşürdün dile

Kuşlar gibi daldan dala uçmadım
Bırakıpta senin gibi kaçmadım
Kimselere inan derdim açmadım
Sakız edip beni düşürdün dile

Kırdın kemiklerim üstümde gezdin
Ben senin sevdanla canımdan bezdim
Sanmaki bunları keyfimden yazdım
Sakız edip beni düşürdün dile

DURAK’ım der gayri sardım dengimi
Aradım buşlamam gönül dengimi
Unuttum ben al yeşilin rengini
Kahırdan çileden yazdırdın GÜZEL…

Durak YİĞİT
Gönüllerin Şairi
KOCAELİ