Sakine Aydın Şiirleri - Şair Sakine Aydın

Gönülden gönüle yolları bulmak,
Sevda eleyip sevda yoğurmak,
Olmaz gidilen bu yolda yorulmak,
Yürümek sevdayı yürekte taşımak işimiz bizim...

Hep baharları beklerken yürek,

Bir dağ çiçeği kardelen...yüreğimin buz tutmuş tepelerinde devrim başlattı...hazır değildim şevkatine,ilgisine ama muhtaçtım...hırçındım, kırıcıydım tıpkı kardelenin üzerine yağan kar misali........
gecelerin çaresiz kollarına gizlediğim ürkek beni,gözyaşlarımı, koynunda beslediğim isyan eden, haykıran ama duyulmayan çığlıklarımı saklıyordum....
yüreğimin buz kesmiş tepelerinde isyanıma isyan eder gibi baş kaldırıyor kardelen ve ben tek tek öpüyorum yıldızları gözlerinden, zifir karanlık dünyamda bir ay doğumu....aydınlığa eriyor karanlıklar, gündüzler buz tutmuş,yarınlara umut, güneş oluyor kardelen..ısınıyorum, aydınlanıyor dünyam.... vuslatı yaşıyorum,her salisede, zamana sığamıyorum, yokum, ne dünde ne bugünde, ne yarında... dünüm, bugünüm yarınlarım kayıp....... meçhul adreslerde gözümün gördüğü her kapıyı çalıyorum, kuru bir yaprak misali savruluyorum neredeyim? ... neler yapıyorum bilmiyorum.... eşiğinde bekliyorum dost sandığım kapılardan biri
açılacak diye her saniye binlerce yıl gibi... gözlerim yaş dolu kapılarda kalıyor, ben yavaş yavaş tükeniyorum! dar ağacında umutlarımı ilmiğe geçirirlerken,inandığım tüm değerlere kurşunlar sıkarken isyanıma isyan ediyor kardelen....gözlerimden yaşları siliyor..izin vermiyor bitişime....
kayıp kimliklerin bulunduğu meçhullük diyarından göç ettim,düşler kuruyorum, yok karanlıklar siyahlar, binbir renk doldurdum yüreğimin çorak ovasına, bayırına, en güzel maviler benim, en güzel düşler, en güzel enlere kucak açıyorum..kışlar bahara dönüş yaptı,umutlar göz kırpıyor, artık umut türküleri söylüyor dilim...yarınlar güzel olacak....
özgürce uçurtmalar uçuracak masumluğun sembolü çocuklar uçsuz bucaksız maviliklerde...

Bir baharım vardı yeşermişti umutlar, hayaller
Çiçeklerim denizin gökkuşağım maviler,
Birden bir fırtına koptu, tükendi umutlar….
Silindi tüm güzellikler….
Ne sabahların anlamı kaldı, ne gecelerin…
O çok sevdiğim gökyüzü, yıldızlar bulutlar…

Sen misin gönlümde umut diye yeşeren?
Sen misin yeniden bana sevmeyi öğreten?
Geceleri aydınlığa sen misin eriştiren?
Sen misin gönlüme güneşi veren?

Sevgimi dostluk mu bu can adamak mı?

Halini hatırını sorduklarım
Derdini paylaşıp dost saydıklarım
Baktım ki vefasızlık hırkası giymiş
Dostunum diyen dillerden usandım

Hayatta hep doğruların yerini aradım

Yüreğimden geçenler, göç etti yüreğine ….
Saatler dursun şimdi…. Zamanın önemi yok..
Gözlerim camın ardındaki baharlarda …
Gökyüzü masmavi, uçurtmalar var havada….
Küçük bir kız çocuğuyum oysa….
Oyuncak bebeklerim olmalı benim….

Göz yaşları sel olup aktı,
Dualar gönüllerde arşa ulaştı,
Elimiz kolumuz bağlı bu bize yakışmazdı....
Yandı yürekler dünyayı çakallar sardı....

Sansınlarki devran onların,

Tek taraflı bir sevdaydı bu
Sen hiç sevmedin say gitsin..
Ne ellerin değdi ellerime,
Ne gözlerin baktı gözlerime...

Kendi kendime söyledim tüm güzel sözleri,

Yeminmi ettin gelmemeye
Rüyalarıma bile girmemeye
Cezamı kestin bana kendince
Okunan bu sela sanamı söyle...

Gittiğin yerlerde kalmadımı korkun,

Yusufun kuyudaki çaresizliği,
Bilmez ki kavuşacak yakuba.
Dünyanın bu derece düzensizliği,
Zulummu kuşanır masum kullara?

Sev dedin yarattın RAB'bim