Şimdi sokak lambalarının etrafında ki ateş böcekleri gibiyim,
Sakın sönmesin diye iç çektiğim bu şehrin ışıklarının dibindeyim.
Onlar sönünce, hüzne boğuluyor bu ıssız bedenim.
Bir daha hiç nefes almayacakmış gibi, bir ağrı çöküyor kalbime.
Bak, şimdi usul usul esen rüzgârın sessizliği var yanımda.
Yılların biriktirmiş olduğu kin ve nefret çöküp kaldı sol yanımda.
Issızlığını özleyip durduğum anılarım var sen aklıma gelince.
Nasılsa öyle yaşanacaktı
Söylenecek bir bahane hep vardır
Ha bugün yalnız
Ha günün ötesi
Seni sevmek
Beni harcamak olmayacaktı
Devamını Oku
Söylenecek bir bahane hep vardır
Ha bugün yalnız
Ha günün ötesi
Seni sevmek
Beni harcamak olmayacaktı




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta