Önce sevgi istedin, sevdim ölürecesine,
Hep kendimi ezdirdim, taptım delicesine,
Yaşayamam sensiz derdin fakat hepsi yalanmış,
Terk ettin beni zalim alay edercesine.
Bilki ahım, bedduam dilden değil kalptendir,
Bu garip seslenişim hiç duyulmaz nedendir?
Yerin bin kat dibine kilitleyeceğim seni,
Kimse çıkaramayacak, anahtarı bendedir.
Sanma ki mutlu olursun, sanma ki hep gülersin,
Ah ile arayacaksın, bitmeyecek hiç derdin,
Pişman olup başını vuracaksın taşlara,
Sonunda ey kalpsiz yar değerimi bileceksin.
Bulamayacaksın benim gibi seni seveni,
Nihayetinde diyeceksin “Affet yar beni”,
Bilki zalim o aşk bende çoktan bitmiş olacak,
Pişmanlıklar içinde kahredeceksin kendini.
Adını lanetleyerek geçecek tüm günlerim,
Bu kadar aşağılaşacağını hiç düşünmezdim,
Allah affetse bile affetmem bilki seni,
İnan ki taş kalbinde aranacak hep yerim.
Sakın ha, sakın ha çalma, gelip çalma kapımı,
Vallah, billah artık ben lanetledim adını,
Görünme gözlerime, bırak beni hayalimle,
Hiçe saydım ben senin duygusuz duygularını.
Git sakın dönme, ne yollara bak ne de ardına,
Gelmezdi değilmi yar bugünler hiç aklına,
Hep senin yüzünden hüsran doldu kaderim,
Değer vermiyorum ben senin kalpsiz canına.
Bozdoğan’ım der; Açarmıyım kalbimi sana,
Nedenini sorma, getir maziyi aklına,
Sakın merhamet dileme, küçük düşürme kendini,
Duygu kalmadı bende, cevap veremem aşkına.
Erdem Bozdoğan,
Almanya 28.Ağustos 1989
SARICAOĞLAN
Erdem BozdoğanKayıt Tarihi : 28.11.2005 16:26:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!