Bir yangın vardı içimde.. Senelere, aylara, günlere bölünmüş. Her takvim yaprağından tek tek düşen sayfalar, özlemleri de körüklüyordu sanki. Mutluluk grevdeydi herhalde. Yüzünü bile göstermiyordu bana. Ayrılan bedenlerimizdi yalnızca. Yüreklerimiz yanıyordu sessizce bir kenarda. Gözyaşlarımız ise akıyordu içimize. Bir beden de iki candık. Bir set vardı önümüzde aşılması güç. Engeller ise k.d.v gibi önümüzde.
Sen ruhumda sönmeyen tek ateşimsin. Yaktıkça yaktın. Öyle yaktın ki birtanem, yüreğimle yalnız seni düşünür oldum şimdi. Yolları soktun araya,
yalnızlığı ise hayatıma.. Bir sen bir de şiirlerim var yaşamımda. Seni buluyorum dizelerde, hasretin özlemin daha da koyuyor yüreğime..
Bana söylediğin şarkıları özledim. Bana okuduğun şiirleri özledim. Ben var ya bebeğim, aslında seni çok özledim.
Yaşamak şakaya gelmez,
büyük bir ciddiyetle yaşayacaksın
bir sincap gibi mesela,
yani, yaşamanın dışında ve ötesinde hiçbir şey beklemeden,
