Saki Şiiri - Akın İvgen

Bam telimle şakağımın buluştuğu noktadasın..
Ben derbeder bir kalem ve yırtık sayfadan ibaret..
Sakisiz bir handayım şarabım temaşa hayalin..
Ben sen diye bağıran sensizlikten ibaret.

Yok olmuşum ansızın ardım duadan yoksun..
Yoksun, biliyorum da kabul edilebilir mi
Gülünç, mutluluk, vuslat mizah bana işlemez..
Her gün seni yazıyorum, mürekkebime kin denir mi ki..

Kim söylemiş aşkın bahar olduğunu..
Öldün mü ölüm bile korkutmaz ruhunu adamın..
Az evvel ölmüştüm bu çelişki midir yoksa tesadüf mü..
Üfleyerek söndürdün güneşimi kim demiş mutlu olduğumu..

Yıldızsız gecemin ufkunda tek eksiğim sensin..
Bende eksik olan her şey senin yanında ne ki..
Neliğim belirsiz, sen belirsiz ben belirsiz..
İzin belirsiz, ben ki sen arıyan bedevi..

Bir akşamüstü kendimi hunharca idam ettim...
İçimde doğan sevgi hiç izah edilebilir mi..
Kasvetim ağır,gönül tanıyamaz oldu kendini.
Ahım gider oldu vahım tanrı misafiri..

Evvelce uğruna bir muvaşşah icra ettim..
Sensiz bir şiirim,adın beynimde şimdi..
Her şeyiyim hiç bir şeyin,
Gözlerin yokluğun rengi..

Sadecelerimdeydin,kara bulutları güldüren...
Eylülün sade hecelerinde gizliydi sadakat güneşin...
Dakikaların yalnızlıkla boğuştuğu dilimlerde..
Arkası kesilmeyen hayat merhemiydin belki..