Saki Şiiri - Abdullah Mennan

Güneş çatılardan çekiliyorya ufak ufak,
Ilık ılık sevdalı öpücükler kondurarak.
Kuytulardan bir edayla kurtuluyor karanlık,
Günün sönük,silik eteklerini okşayarak.

Gün batımı çekerken perdelerini yavaştan,
Kızıl perçemini indiriyor,ağır ağır ufuktan.
Bak bugünde bitiyor,işte sana gün doğuyor,
Ah be saki nasılda eteklerin raks ediyor.

Gülücükleri salıyorsun söğütün sedasıyla,
Kıvrım kıvrım kıvrılıyorsun yılan edasıyla.
Gerdan dönerken lepiska saçlar havada tel tel,
Bazen kaplıyor leylak yüzünü sarı sarı tül.
Gül kurusu tenli eller olurken turnabaşı,
İnce parmaklarınla gah davetkar gah itici.

Bir başka naz.başka hava vuruşunda her topuk,
Ah ediyor cilvelli hallerindeki coşkun şevk.
Dönüp dolaşıp atıyorsun şen kahkahaları.
Her tebessümün,çağırıyor günahkarları.
Geliyor gözlerinden damla damla zevk suları.

Al yanak güllerin yürekleri şad ediyor.
Gülüşlerin yakıp yürekleri harap eyliyor.
Ahu gözlerin şimşekliyor nar-ı pur alevi.
Seni şavkın,ey ay yüzlüm mest ediyor alemi.
Dudaklarımdan dökülüyor sevda nağmeleri.

Ceylan gözlü tersmi çevirdin,boşalmış testi,
Göğüs arasından akıyor kevser şelalesi.
Damlası aşk odunda yaktı,doldur şu kadehi.
Olsa günah,olurmu cennette şarap deresi.
Narin parmaklarınla durma sun şu badeyi