Göklerin en grisi saplandı yüreğime
Sevda kınında geldi uyku ansızın ve sinsice
Geceden kara sabahlar doldurdum günlerime
Hiç hesapta yokken beni yok etti ince ince...
Adın andım da çıktım bu kara zindanlardan
Yoruldum insanların bu bitmez kavgasından
Arzuhalimi yazdım faniler kuytusundan
Belki duyulur sesim Yusufun kuyusundan
Arzum dileğim şudur dua gibi dilimden:
'Af dileyen' diye ismim geçsin katında
Uyanıp tüm uykudan sana aymak gönülden.
Sen ki, sana açan elleri geriye çevirmezsin
Verdiğin hiç bir derde naz etmem bilen sensin
Gör ki yorgun düştü sadr şifa kaynağı sensin
Gördüğüm tüm düşleri hayra çıkaran sensin
Sen onlardan münezzeh, zaman mekan elinde
'Ol' dedin oldu alem ezel ebed seninle
Ben fani can ölümlü çare hüküm katında
Şifa umduğum sensin yazgı kalem elinde!
Değişir cümle canlar, ruhlar dolanır baki
Dünyada herşey eskir güzel olan da kat-i
'Affedilen' yazılsın mahlasım sende kâfi
İnsanlar dese bile arkamdan oldu(öldü) sâki...
Zehra Balsatar
Kayıt Tarihi : 25.9.2023 01:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kendinden emin karıncanın o yolda bile ölemeyişi...
