Eskiden kara gün dostları vardı
İnsanlar birbirine dayanırdı
Yoksulluğu, darlığı birlikte omuzlarlardı
Sorunları birlikte sonlandırırlardı
Şimdi kalmadı
Çıkar, bireysellik, bencillik dostları çaldı
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman