Sakalsız Kadın Şiiri - Oktay Coşar

Sakalsız bir kadın
Yüzündeki kırışıklıkları söküyor
Unutmadığı bir mazinin cildini okşuyor
Tek tek koparıyor nasırlarını coşkularından
Gözleri acıyor / alnı acıyor
Tükenmiş senelerini kazıyor gözyaşlarıyla
Buruşmuş sevişmelerini kesip atıyor teninden
Acıyor / çok acıyor ruhu
Silkeliyor tükenmiş senelerini
Yorgun / çok yorgun saç telleri

Karanlığında bir iksir
Büyüsüz değnek
Mutsuz bir mucize
Uçları törpülenmiş sancılar

Gözlerinde bir patika
Vücudundan geçen vadiler
Elmacık kemiğinde ırmak sesi
Küller dağı sırtında
Dokunsan söz olacak bir bohça

Kapı çalıyor
Gelen ayna
Tıknaz nefesli
Kırk basamak çıkmış
Kimse yok
Geri dönüyor
Kapıya bıraktığı not:
'bu sefer olduğun gibi gösterecektim...'
Kimse yok
Geri dönüyor

Çünkü aldırmıştı içindeki kimseleri de
Aldırmadan kimsesizliğine...