Sakalına tükürdüğüm Şiiri - Yunus Güngör

SAKALINA TÜKÜRDÜĞÜM

Hep aynı şeyler daraldım,
Ye iç yat bak televizyondan.
Bir imdat kendimi sokağa attım,
Gözlüğümü bile evde unutaraktan.

Hava karaya çalarken akşam,
Oturdum bir parka gecsin diye zaman.
Bir cigara sar dedi uzunundan,
Kambur belli yaşlı o adam.
Seyrederken ben gözucuyla onları uzaktan,
Sarı çelimsiz Genç dedi somurtarak tamam.

Dede torunlardı galiba
Ya da yeğen amca ,
işte vardı belli bir kan bağı akraba.
Her ikisinde et beni renk alaca ,
Hemde büyükçe koca,
Farkedilir elli metreden taa,
Vardı o büyük kepçe kulaklarında.

İstinasız Her lafın sonunda ,
Çıkıyordu o bildik küfür yaşlının ağzında.
Genç daha çok sessizdi ,
Koca kafasını sallamakla,
Onay veriyordu yaşlının her anlattığına.

Yanıma gelen yazık topal bir kuşa,
Verirken simidimden bir parça,
Artık bakmıyor ilgilenmiyordum onlarla.
Zaten laf hep kamburda ,
Çelimsiz genç ise hep susmakta ,
Garip bir muhabbet geçerken böyle aralarında.

Ben kalkacaktım tam da,
Sinirlendi yaşlı biraz sonra.
Vurdu gencin kafasına,
Eski siyah bastonuyla.
Dönsede baston renk kırmızıya,
Genç bağırmadı,ağlamadı ama
Belliki cok acıdı,canıda.
Şahit oldum gözlerinden akan,iki damlaya.

Moruk, ben baktım diyordu çocuğa,
Bıraktılar seni çulsuz babanla,
Olmaya verseydi kahpe ananda.
Bana para lazım diyordu para,
İster kendini sat ister yap başka,
Getireceksin şu kadar parayı bana, yarına.

İçim çok acıdı,
Gidip konuşmak istedim.
Ama çok sinirliydi elinde sopasıyla yaşlı
durdu titrek ayaklarım gidemedim
Sonra zaten gençde hızlaca kaktı,
Nasıl bulacaktı o parayı bilemedim.
Yoksa hırsızlıkmı yapacaktı,
Bir dakika sürmeden,
Karanlıkta kayboldu gitti zavallı garibim

Ve hala gitmez kulaklarımdan,
Edilen,öksüz o çocuğun arkasından,
o ağır pis küfür ihtiyarın ağzından .
Tabi değiştirerek yazdım utandığımdan.
Sakalına tükürdüğüm yaşı olmuş kocaman,
Bağırıyordu kirli ağzıyla akşamın karanlığından.
Yarına kadar kadar olmazsa elinde paran,
Başlarım bilmem napmaya senin kahpe anandan.
.. Yunus güngör......