Şakağa Şaka Yapılmaz

Geceye hüzün düştü sırt üstü
Kirlendi yastıklar,
Martılar şarkılarda rotasını kaybetti,
Bir adamın gırtlağından lokmasını aldılar,
Karanlığa yol yaptım günahlarımla,
Ve
Ellerin olmadan hiçbir insanlık suçu
Temize çekilmedi..

Sevmek, insanın başını döndüren bir dönme dolaptır..

Uzansam İstanbulun kollarına
Mutluluğumla, acılarımla,
Küstahlığımla, sıcak kanlılığımla
Al desem al, seninim
Jiletler, palyaçolar dünyadan kaldırılsa
Gülmek için gözlerinden,
Ölmek için Allahtan rıza alsam
Ayıp olur muydu anneme?
Babam kızar mıydı
Yan komşunun bahçesinden
Sana çiçek çalsam?
Sen sever miydin tekrar
Seni sabahları öperek uyandırsam?

Unutmak, küstahça yapılan bir akıl şakasıdır..

Aynı hayatı paylaşıyorken seninle,
Tabancalara yer vermezdim
Yemek yediğim sofrada,
Sigara kullanmaz,
Alkol almaz,
İntihar sevmezdim,
Devlet işlerine karışmazdım
Allahın işine de öyle,
Kaderimi alnımda değil
Kalbimde taşırdım
Çünkü;
Sen saraylara layıktın..

Hayallerime küstüm
Yedi yaşında bir çocukken,
Peş peşe hayal kırıklıkları doğurdum,
Saat beşe beş vardı
Seni ilk elmacık kemiklerinden öptüm,
İliklerim sütlü dondurma gibi eridi
Parmaklarına dokununca,
Oyuncak barbi bebekler gibi beyazdın
Süt kadar temiz,
Gözlerine bakmaya korkan
Mülteci kadar masum,
Umutlu, heyecanlı ve sevinçliydim..

Şimdi sen yoksun;
Gemileri, kiliseleri, limanları
Otobüs duraklarını
Beni sana getiremeyecek olan ne varsa ateşe veriyorum,
Üzülme,
Zaten Allah seni sevdiğimi alnımdan anlar
Şakağıma giren kurşundan değil..