Seni ne eşinden ne de evlattalrından çok sevbilirim
Seni sadece bir komşu olarak sevmektir hattim
Birde küçüğün
Ama ne zaman Zaide'mi dinlesem ağlarım
Erken gidişine olduğu kadar
Ulaşılmamış sevgine ağlarım
Hangi mutluluk şiir yazdırırki adama?
Kızıyorsun kendine,ruhum karardı diye
Mutluydun,sadece yaşıyordun
Şimdi döndü devir,
Kalem elinde,önünde boş sayfa
Yaz yazabildiğn kadar.
Dün gece rüyamda beni gördüm
Baktım, baktım
Kalktığımda baktığımı zannettiğimi anladım
Kalktım aynaya baktım
Aynıydı....
Dönemediğin geçmişindir aslında
Seni kızdıran,
Kızdırdıkça isyana zorlayan
Özlediğin geçmişin değildir aslında
Geçmişte yapamadıkların
Ya da yanlış yaptıkların zannettiklerindir aslında
Özlem aslında beş harf,
Yazması da söylemesi kadar kısa,
Oysa Özlemek zor,
Yaşaması da, anlatması da,
Söylemesinden uzun.
Bazen kalemi elime aldığım da
Niye olduğunu bilirim
Ne yazacağımı, neyi anlatacağımı.
Yada öyle sanarak çıkarım yola...
Başlıyorum yazmaya
Sonra kafam karışıyor,
Ağladıkça ağlayasım geliyor
Hemde hıçkıra hıçkıra haykıra haykıra
Sonra vazgeçiyorum ağlamaktan
Anlatasım geliyor
Derdimi sevincimi beni
Bakıyorum etrafıma boş
Nedir mutluluk denen şey,
Sevdiğinle olmak mı?
Sevdiğin evcil bir hayvan ise
Mutlumusundur yani?
Yoksa mutluluk sen olmak mı
Senin seni kabullenmen mi
Bir Asaf'ı severim ben aslında
Duygusallaştığımda
Unutmadan
Birde Hayyam'ı çok severim hani
Ne zamanki isyan çekse canım
Küfür etmek istese
Ömrümce hep ben sevdim
Hiç düşünmedim o da seviyor mu diye
Bazen o da sevdi diyebilmek isterdim
Ama
Olmadı
Hep ben sevdim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!