Gönül denen o bilmece,
Uykusuz bırakır gece,
Dizdirir insana hece,
Şairlik bu mudur nedir?
Hece saysan, durak bilsen,
Sözcükleri ipe dizsen,
Geceleri dert edinsen,
Şair odur, başka kimdir?
Söz ararsan pınar gibi,
Kelam kutsal, sunar gibi,
Bir ateş var çınar gibi,
Yanan o kalp, şairdedir.
"Yazmayınca olmaz tadım,"
Der, atarsan her bir adım,
"Şiir benim öz evladım,"
Diyen o dil, şairindir.
Ustalara selam etsen,
"Ben bir hiçim," deyip gitsen,
Gönül ile yola düşsen,
En büyük erdem sendedir.
Bazen visal, bazen firak,
Yüreğinde yanar çırak,
Olsun varsın senden ırak,
Beste, güfte; söz senindir.
"Çakma şair," deme sakın,
Haksızlık bu, etme akın,
Yüreğindir Hakk'a yakın,
Kalem tutan o elindir.
Kitabın yok, varsın olsun,
Yeter ki ruhunla dolsun,
Bırak varsın, seni bulsun,
En güzel söz, yüreğindir.
Hasan, madem bu bir kalem,
Yürek senin en son kalen,
Benden sana budur kelam:
"Has şairsin, halin bellidir!"
Hasan Belek
01 09 25
Kuşadası pinebay
Kayıt Tarihi : 1.9.2025 15:56:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!