depremlerden en çok şairler korkar.
yürekleri en kırılgan fay hattının
çünkü tam üzerinde olandır onlar.
ve en çok şairlerin başına gelir korkulanlar.
bir sabah belki gün doğarken
ya da güneş tam onikiyi vururken
en çok şairler ölür.
Kara gözlüm bu ayrılık yetişir,
İki gözüm pınar oldu gel gayrı.
Elim değse akan sular tutuşur
İçim dışım yanar oldu gel gayrı.
Ayların sırtında yıllar taşındı,
Devamını Oku
İki gözüm pınar oldu gel gayrı.
Elim değse akan sular tutuşur
İçim dışım yanar oldu gel gayrı.
Ayların sırtında yıllar taşındı,
Hiçbir şey olmasın şairlerimize çok acı çektiler çok üzüldüler mümkün olsa pamuklar içinde saklasak onları iyi baksak gözetsek. Bir şey olmasın şairlerimize hasta olmasın, ölmesinler, sorgulanmasınlar gerçekleri söylüyorlar diye.
unutmaktan/unutulmaktan en çok şairler korkar.
çünkü onlardır taşıyan vefanın gözlerini omuzlarında...
belki de bu yüzdendir kaleme sıkı sıkıya sarılışımız...
tebrikler üstadım...
şairler kendileri saplar hançerlerini sırtlarına.
muhteşem bir saptama olmuş, neden şairler en fazla etkilenen olur ,acaba kimsenin göremediği kalp gözleriyle gördüklerinden mi?
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta