Şairler Kalpten Ölür Şiiri - Ersoy Oktay

Biz şairler kalpten ölürüz,
Onunla kurarız dostluklarımızı.
Menfaat olmaz he! bulaştırmayız
Sevgiye aklımızı karıştırmayız,
Hani hesaplamayız ne kalacak geride.

Biz şairler kalpten ölürüz,
Yollar açarız sevdaya uzanan,
Sofralar kurarız, muhabbetle ısınan.
Saki istemez, servisi kalbimizle yaparız.
Kırk yıllık hatırdır gülüş bizde.

Kalpten ölürüz biz şairler,
Onla yaşarız çünkü, onu eskitiriz.
Kumar olur hayat bazen,ortaya onu süreriz.
Sığacak yer bulamaz yeryüzünde ama.
Kainat sığar, biliriz kalbe.

Kalpten ölürüz biz şairler,
Diker namerdin biri gözünü
Yüreğini, yüreğimize verdi zannederiz
Hançeri, kalbimizin içinden yeriz.
Umurumuzda olmasa da, yanılmışız dır yine.

Kalpten ölürüz biz kalpten,
Öldüremezsiniz başka sebepten
Ölmeyiz, Alnımızdan vursanız bile.
Onun için, en çok o yorgun olur,
Üflemeyin bile kalbimize.

Kalpten ölür tüm şairler,
Zorlar sınırları, gider götürdüğü yere,
Çaresiz bırakırlar bazen,
Toplar, verdiği her şeyi,
Döner kendine, tutmak isteseniz bile

Hayat herkes için devam eder evet,
Klişe cümleler, keşkeler, mazeretler,
Sıradanlaşır, sıradanlaşır.
Yani azizim.

Biz kalplerde ölürüz.
Kalplerde doğarız.
Hemde;
her seferinde
her seferinde...