Kanatlarını açmış,
Çatılara basa basa ilerliyor.
Hüzün ve mutluluk topluyor hanelerden.
Gözleri bulut, gözyaşları yağmur oluyor,
Ansızın dokunuyor insanlığa...
Sonra,
Bulutların ardındaki şairler sokağına uğruyor.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta