Şairle Hasbihal Şiiri - Dinmez Er

Şairle Hasbihal

Hüzünlerle dolu bir yol seçmiş hayat adıma,
Huzurla arkadaş olamadığım bu yüzden.
Işıksız odalarda yağmurun sesini dinledim.
Sahte mutluluk düşleri kurdum, olmadı.
Kaldırımlarında nöbet tuttum.
İntiharların kapılarını aşındırdım.

Kendini aldatan dürüst bir sahtekardım.
Laf ebeliği yapmadım yazmayı sevdim.
En büyük aşkımdı.
Zaman çözümü kolay bir formüldü.
Günü yaşamış olmak için yaşıyor,
Yarını düşünüyor gibi yapıyor,
Geleceği umursamıyordum.
Yanlışla doğruyu kapıştırmıyordum.
Hiçbir şeyi kanıtlamak gereği duymadım.
Kötülükler, çirkinlikler içinde boğuştum,
Çirkefe bulaşmadım.

Kıraç topraklar gibi aynada ki yüzüm,
Dalgacı gülüşüm, isyankar ruhumla tanıştım.
“Yeter bu kadar hasbihal! ”
Diye kendime kızdım.
Perdeleri çektim, mumları söndürdüm.
Sabahın serinliğine,
İlk kızıllığına günün,
Kocaman bir günaydın dedim Çeşmeye,
Marinanın uyuyan sessizliğini geçtim.
Balıkçı barınağında balıkları seyrettim.
Hava da baskın balık kokuları,
Martıların açlık çığlıkları…
Karşıda adanın sisler içinde uyku mahmurluğu,
İlk feribot ayrılıyor iskeleden.
Kale Bahçe de demli çay, taze kumru,
Oltacılar oltalarını salıyor denize
Haydi rasgele!
Köpekler ikinci uykuya yatıyorlar,
Kedilerin gözleri oltacının elinde,
Benim aklımda iki boyoz, fırın yumurta, bi de çay,
Güneşli güzel günlerden birine uyandı Çeşme.
Dinmez ER / Çeşme / 2016. 11. 08 /