Şairinim adımın hiç önemi yok

Ben sana seni sevmeyi öğrettim
Hani uzun sürmezdi seni unutmam
Hâlâ ay doğacak diye bekliyor musun
Ne yana dönsem karşımda sen
Saçlarında pırıl, pırıl yıldızlar
Kurtuluş değil ki alıp başımı gitmek
İlan-ı aşklarım peşimi bırakmıyor
Kim olduğum bilinmiyor kimliğimde
Karalama kağıdı çıkıyor ceplerimden
Şairinim adımın hiç önemi yok
Belki askeri bire darbeydin sen
Sokağa çıkma yasağıydı gülüşün
Bütün şehirlerimi karartın
Yasaktı seni görmek sevdam göz altında,
Otopsi raporuna dönüşmüştü şiirim
Ve seni sevmek her zaman güzel
Eskidenmiş o hayata dört elle sarılmak
Ne vakit yüzlerine dokunacak olsam
Çürüyen ellerimi mi soruyorsun
Ya önüne dökülen parmaklarım ne olacak
Her sabah kollarımda kendi cesedimle uyanıyorum
Dudakların her mevsim başka papatya
Hâlâ mis gibi karım kokuyor tenin
Adın olmasaydı çoktan donardım
Hadi bir şeyler söyle ne olur ölüyorum...

19 Nisan 99 Saat 23.35 Ankara