Şairin Vedası Şiiri - Muharrem Abut

Bakma sen şarkılara,
Türkülere ve hatta şiirlere.
Bazen onlarda ne dediğini bilmez senin gibi.
Sen de bir keresinde Seviyorum demiştin,
Güya “Şarkı söyleyeceğim” diyerek.
Hem ben hep söylememiş miydim sana,
Sevgi eylemdir, söylem değildir diye?
Onun için neyi diliyorsan onu yap;
Ki ne mutlu edecekse seni.
İster yıldızların altında otur mehtabı seyret,
İster yağmurların altında şemsiyesiz dolaşıp ıslan.
Hatta ip atlamak gelirse içinden,
Gir bir dükkâna, al, atla ipini,
Bir daha dünyaya gelmeyeceksin ki;
Boş ver, umursama etrafındakileri
Vaktiyle beni de umursamadığın gibi.
Hayat bir kere yaşanıyor nasılsa,
Nasılsa günler zamanın sırtında,
Nasılsa kervan kervan taşınıyor,
Sayılı nefeslerin bittiği yere.
Aklın ben de kalmasın, hep rahat ol.
İhanetler gelmesin hatırına,
Büyük sevgilere büyük ihanetler yakışır.
Lakin ben de ne küçük,
Ne büyük bir ihanete yazılacak yürek yok.
Ne dün, ne bugün ihanet etmedim sevgime;
Ki ne de yarın edeyim.
Bir gün döndüğünde bıraktığın yer de bulabilirsin beni;
Bıraktığın yer de, ama sensiz.
O gün sen içimde olur musun bilmiyorum?
Unuturum ya da unutamam diye de beylik,
Yahut büyük laflarda etmiyorum.
İnsan bu, belli olmaz.
Ama sen hiç bir zaman bir şeyi unutma:
Sen insansın ve insana insansı erdemler yakışır.
İnsansı erdemlerine sakın ihanet etme.
Çünkü bir gün yıkılsan da,
Ummadığın anda aynayı karşına alıp baktığında
Saçlarındaki aklardan eski sen olmadığını anladığında,
İnan bana onlar seni ayakta tutacak.
Ayakta kal ve yılıp, yıkılma olur mu?
Şimdi bana müsaade,
Gitmem ve uyumam, şayet uyanırsam,
Sensiz gelen sabaha günaydın demem lazım.
Hani, şairim ya...