Şairin ölümü Şiiri - Cevat Çeştepe

Şair silahının namlusunu
Duvardaki gölgesine doğrulttu.
Aklının bir karış altından
Ve hedef tahtasının onikisinden
İki el silah sesi ile gölgesini vurdu.
Gölgenin başı arkaya
Gövdesi öne yuvarlandı.
Şair dimdik ayakta, öylece kalakaldı.

İçinden tırnak izlerinin
Gölgelediği perdeler
Dışarıdan güneşe geçit vermiyordu
Şair böyle bir ölümü
Böyle loş bir odada beklemiyordu.

Saldırgandı, öfke doluydu,
Yüzünü yıkamaz, saçlarını hiç taramazdı.
Ama sırılsıklam sevmesini de
İliklerini dolduran bela gibi biliyordu.

Direksiyonu böyle sert çevirmek
Yaşam virajlarında,
Şairane bir tutkudan vazgeçmekti sadece.
Aslında dün olan kendi yarınlarında,
Bugün çok iyi bildiği yeni bir şeyleri
Yarın yeniden öğrenmekten
Vazgeçmekti.