Şairin Kaleminden Şiiri - Mehmet Tevfik ...

Saçları;
Kızıldan başak gibi
Başını tartarken
Meyveli ağaç sanki
Eğiliyor yere.

Duruşu;
Tevazu elbisesi
Giyinmiş naaşına
Gönül sesi kendisi
Hakikatten vergisi.

Gözlerinde mavilik
Semaya uzanınca
Sonsuzluk rengini
Bakışından sarınca
Çakmak çakmak yanarken
Parlayan gözleriyle
Neler gördü neler
Sonsuzluk ötesinden
Yarınları
Getirdi günümüze.

Aynadan miras almış
Yansıtıcı kendisi
Güzellerin tarifi
Yansıdaki renginde.

Göğe uzanan kısrağının başı
Şahlanıyor
Kişneyen zaferinin sesi
Vicdanında mabudun yükselirken göğe
Görünüyor mazlumun kararlı nefesi
Siliniyor: Hapsolan anamızdan badire.

Korkma!
Hakikatinin güneşi balçıkla sıvanmaz ki
ABC bilmeyenden okuryazar olur mu?
ABC bilenlerden düşüncesiz düşünür
Düşüncesinin sesiyle yürüyen Ey Mütefekkir
Yanlışları düzeltmek her doğrunun karı mı?
Ezberden ulema mı?
Yoksa cevher gönül mü?

Ezberi bozan Aşık!
Zenginleşiyor gönüller.