Bayram’ın saçlarından önce sakalları ağardı
O, yıllarca dermansız derdine derman arardı
Onun sırtındaki hayat yükü, çok mu çok ağırdı
O, imdat çığlığı atarken, dostları sanki sağırdı
Genç yaşta, siyah saçları kar beyazı ağardı
O yıllarca dermansız derdine derman arardı
Tabipler de derdine derman yok deyip savardı
Onun saçı sakalı kar beyazı olup yüzü sarardı
Ara sıra da olsa, eski dostları hal hatır sorardı
Galiba ahir zaman oldu, şair eski dostları arardı
Dost gözükenler acep bu alemde ne işe yarardı
Şairin saçı-sakalı kar beyazı olup, yüzü sarardı
O gece gündüz hiç durmadan Allah'a yalvardı
Hz. Eyüp gibi derdinin çokluğu kalbine zarardı
O, ne azı ne de çoğu arardı, dileği orta karardı
Şairin saçı-sakalı kar beyazı olup, yüzü sarardı
Bayram’ı 'Namertlere muhtaç etme ya Rab'
Sen merhamet etmesen Bayram’ın işi harap
Şu fani dünyada gördükleri sanki hep serap
Çileleri amel defterine yazılır inşallah sevap
B. TUNCA/20.03.2001-13.05
Kayıt Tarihi : 22.3.2001 15:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!