Şairim Sen Susma Şiiri - Mümin Düzgün

Şairim sen susma!
Sen susarsan,
Bülbül küser gülüne.
Gül kanatsız kalır,
Hüzün çöker dalına…

Şairim sen susma!
Senin sustuğun yerde,
Baykuşlara tünek olur gül bahçeleri…
Mevsim hazana döner…
Hatıralar öksüz, sevdalar yetim kalır…

Sen susarsan eğer,
Anlarız ki bu diyarlar
Yaşanası olmaktan çıkmış,
Kan inmiştir bülbülün kanadına.
Sen susarsan eğer;
Kalem yetim,
Kağıt mahzun kalmış,
Dünya cehle mürekkep olmuştur.
İnsanlık, insan yanını kaybetmiş,
Acılar, hüzünler,
Sonra sevdalar…
Boynu bükük ve çaresiz kalmıştır.

Şairim sen susma!
Sen susarsan eğer;
Hece kelimeye,
Kelime cümleye,
Cümle şiire,
Şiir kafiyeye,
Küskün demektir.

Mana derinlikten mahrum,
Derinlik,
Sığ bir kenar sahili olarak
Kalacak demektir yüzükoyun…

Şairim sen susarsan eğer;
Mecnun Leyla’sına,
Dillendiremeyecektir sevdasını…
Ferhat dağları delip
Haykıramayacaktır aşkını Şirin’ine...
Kerem yollara düşmeyecek Aslı’sı uğruna…
Kısacası sevdalar sahipsiz,
Sevdalar yitik,
Sevdalar sevdaya hasret kalacaktır hep…

Şairim sen susma!
Sen susarsan eğer;
Başı dumanlı dağlar
Hep kendi çekecektir kederini.

Ebem kuşağı,
Rengindeki sırrı
Kime diyecektir sonra?
Hangi halden bilmez gönle anlatacak
Efsunkâr güzelliğini?
Okyanus mavisi derinliklerde
Kim yolculuğa çıkacak?
Kim derleyecek sevdanın ikliminde,
Kır rengi bakışlarda çiçekleri?
Sonra kömür karası
Gece kuytularını
Kim saklayacak yüreğinde?
Bakışlardaki gizemi sevgilinin
Kim çözecek;
Çözüp kim hasrete yükleyecek?

Şairim sen susma!
Sen susma şairim!
Sen susarsan
Gönlümün bamteli kopmuş,
Hayatın anlamı
Anlamsız bir mısraya dönüşmüş demektir.
Sen susar eğer;
Gönül hercai duyguların tutsağı olmuş demektir.
Sen susma şairim! Sen susma şairim!