Şairim Ben Geldim Deyiver

komşu bahçedeki güllerden birine
şairim de ya da benim adımı ver
her sabah geçerken dur önünde
tatlı tatlı okşayıver koklayıver
arada bir olsa da gidip de
uzun uzun sev onu benim yerime
ne olursun her geçişinde de
ona gülümse sakın hiç küsme
bil ki yokluğunda bu şehirde
her yer zifiri karanlık
ağaçların dallarındaki kuşlar bile
sen yanımda yoksun diye
cıvıldaşmıyorlar artık
ah! bir karşımda görsem seni
inan ki razıyım olsa da anlık
ne olursun sevgili şiirim
her gün beni böyle hasretinle
yakıp kavurmak yerine
habersizce bir gün çıkıp geliver
şairim şairim ben geldim deyiver
beni sevinçten havalara zıplatıver
02.03.2006
Hüseyin Erdoğan