Şair Zeynep Sevda KARADAĞ Kardeşime

Bankında şu parkın dostumla cemde,
Bakışım yüzünde daldı da kaldı,
Bir yarım yok idi zaten o demde,
Bir yarım onunla kaldı da kaldı.

Sohbete içreydi edebi Dünya,
Gezindik İstanbul, Trabzon, Konya,
Tutunur el ele bu iki can ya,
Bir ümmi deryaya daldı da kaldı.

Aşkları sanattı, konusu şiir,
Anlatı anıydı, yaşama dair,
Dostlara söylenen sözler ve sair,
Yüreğimde ilham oldu da kaldı.

Gizleri gizliydi, sırları açık,
İkisi bir çamur, sanki bir balçık,
Giremez araya asla bir kılçık,
Kalbimi eline aldı da kaldı.

Sevdaya ulaşır ol dem gönülde,
Bulunmaz bir eşi menekşe, gülde,
Sohbete doyulmaz hamd eder dilde,
Bir iki lehçeyi çaldı da kaldı.

Seviye esastır dostluk olunca,
Bir gönül bir dilde ilgi bulunca,
Yürekler açılır, meydan salınca,
Her iki insan da kuldu da kaldı.

Karadağ üstüme doğmuşta güneş,
İdris’e ulaşmış bir güzel kardeş,
Çift beden bir ruhta oluşursa eş,
Varılan bir güzel yoldu da kaldı.

29.Aralık.2009 10.45