Korkutur karanlık, ıssızdır gece
Sarılır kalemine şair üşüyünce
Sermek için sözün sıcak örtüsünü
Uzayan gölgesinin üzerine
Örer dizeleri ince ince, hece hece
Sönmesin diye son ateş parçası
Isıtan ayağını, yatağını, aşını
Bir bir kelimeleri yakar önce
Sırasıyla kalemi ve en son kağıdı
Şair üşüyünce bırakır yazmayı.
Kayıt Tarihi : 22.12.2006 19:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!