Çok şiir yazdım ben
Çok ırmak kuruttu bu gönül
Hep çağlardı ya eskiden
Şimdi biraz duruldu ömür
Çok şiir yazdım ben
Çok ağladım
Senin gibi değil hiçbir yıldız
Ne gökkuşağı ellerin kadar güzel
Ne dolunay güzel yüzüne benzer
Gözlerini görmeden önce bilmezdim
En güzel renk kahveymiş
Dünyanın en tatlı kızı
Adım yalnızlık
Soy adım hüzün
Her sevdanın bitiminde ben varım
Her ağlayanda beni görürsün
Suyun kaynadığı yerdeyim ben
Güneşin battığı yer benim
Böyle olsun istemezdim
Kahırla uyuyup sabaha karşı
Hüzünle uyanmak istemezdim
Seni üzmek istemezdim hiç
Yıldızları küstürmek istemezdim kendime
Sadece biraz gülümse istedim
Nerde bir “A” görsem
Alıp içinden yüreğimi
Ellerini birleştiresim gelir
Belki bırakmayı unutursun bi nehre
Belki sende kalır diye
Nerde yüreğimi görsem
Bu yıldızlar
Bu gece
Neden gözlerime bakmazlar
Sen yoksun ya yanımda
Gecenin bile ağlayası var
Hayaline sarılıp uyuduğumu
Bir yıldız daha kaydı
Kaç zaman oldu gözlerinden yıldızları okumayalı
Bir uçak geçti uzaktan
Kimbilir hangi sevdalıyı götürür içinde
Hangi aşığın yüreğine
Kara sular indirdi gece gece
Bir rüzgar daha esti sensiz
Sesin titremezdi eskiden
Elveda demezdi gözlerin
Bir yağmur daha yağdı sanki
Keşke gitmeseydin
Uçan kuştan utanır oldum şimdi
Sessiz bir gece yarısı
Sensizliğin tam ortası
Tek dostum kaldırımlar
Bir başıma yürüyorum
Yalnızlık çöktü gözlerime
Nerden geldi bilmiyorum
Alın yazım keder benim
Ölümüne sevdim ölmeyi
Kuytu bir çocukluktan kalma hüzünlerim
Ben acının kendisiyim
Hasretler büyüttü beni
Yalnızlığın kucağında öğrendim sevilmeyi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!