Ben seni değil kahve gözlerini sevdim
Gönlüme çiçek açtıran gözlerini
Gözlerinde gördüm menekşeyi,karanfili,
Papatyayı
Gözlerinde gördüm baharı
Ben karanfili değil gözlerini sevdim
Bir nefeslik hatrım yoksa
Kıy bu aşka
Kıydığın can hatrına
Son bir defa bak
Ölümün bile yapamayacağını nasıl yaptın bir bak
Bir bak Onur’una…
Ne ağladım bu gece
Gece bile acıdı halime
Kimseye söyleme beni
Öldü de sadece
Seni sormasın yağmurlar
Gökkuşağı hatırlatmasın bana gözlerini
Bütün aşklarım yalan benim
Kiminde çok sevildim
Kimini hiç çözemedim
Çoğu unuttu gitti beni
Kiminin yüzünü bile görmedim
Nedenini bilmesem de
Çok zormuş yeni anladım
Bilmezdim önceleri
Deseler gülüp geçesim vardı
Söylediler de inanmadım belki
Çok zormuş yeni anladım
Sabahlara kadar uyumadım önce
Denizin gözlerinde güzel olduğunu bilmezden önce
Şiir yazmazdım ben
Bu şehirde
Gökkuşağından güzel bir kızın
Yaşadığını bilmezdim
O güzel gülüşünü görmezden önce
Daha güneş doğmadı bu şehre
Işık gelmedi daha gözlerime
Belki orda kuşluk vakti
Belki yeni açıldı sevdiğimin gözleri
Uyanıp aşkım gibi güzel bir sabaha
Kalkıp güneşi seyretti
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!