Şair Oluyorum Şiiri - Coşkun Akarsu

Şair oluyorum usul yavaş.
Şiir yazmayan bir şair;
İşini yapmayan bir doktorun hastaya ne şifası var?
Şair olmuşum boş sayfada;
Kalemden eksilmiş parmak izim ne anlamı var?

Acının şokunda acısızlaşıyorum.
Acıtmıyor artık çekip gitmeler, terk etmeler.
Ve acılarıma hiçbir mola istemiyorum.
Arkada bırakamasam da her şeyi
Teessürler eşiğinde şair oluyorum.

Belki böyle söylemek daha fiyakalı yapıyor üzüntüleri.
Şehir eşkıyası günlerden geçip;
Çürütülmüş hayallerimi içimden çıkartıyorum.
Ölümlü dünyada ölüm onları da bulmuş, yazık!
Ama ben artık hayallerin ölüşüne hiç ağlamıyorum

Aslında hiç ağlamıyorum.
Erkek adam ağlar mı hiç!
Ben hiçbir şeye aldırmıyorum.
Yaşama sevencini yitirmiş her bir odamın kapısına.
İşi olmayan giremez yazıyorum.

Çok hayat kalmadı bana ait.
Benimkileri paylaşmaya başlayalı.
Çok imkân kalmadı ellerimde.
Sana dair bir ihtimalim bile yok.

İçimde dolmayan bir boşluk vardı;
İşte acılarla dolduruyorum.
İzinsiz kendi iç denizime dolgu yapıyorum.
Yıkımla sonuçlanır bu hareket biliyorum.

Gün geceye karışıyor.
Eskiyen şehir değil eskiyen benim.
Eskitiyorum ödünç aldığım her şeyi
Sen kimsin bilmiyorum.
Ama sana çok kızıyorum:
Fonda çalan her şarkı gibi sesleniyorum…
Neredesin bilmiyorum...
İçimde seni bulamıyorum...