Yine bir ayrılık mevsimi, yeni bir yürek sancısı. Eylül'de koptu canımın en kutsal parçası..! Ve yine Eylül götürdü yüreğimden geriye kalanları..!
Ağaçlar bir bir ölüyor mu ne? Yapraklar çatırdamaya başladı; sen gelince. Sonbahar da tatlı bir telaş, senden en az zararla kurtulma çabası içinde. Yağmur kokuyor, toprak kokuyor, Sen kokmuyor...! İçim ölmüş, hislerim körelmiş bir halde geldin yine, hayatımın son baharı. Eylül'de ölmek, ne acı..!
Hem ne istersin ki benden anlayamam. Denim dünyam gri, gökyüzüm kızıl... Ve Siyah'a boyadım tüm Martıları..! Yok ki senin renklerin ben de; istemem de artık..!
Hasret buram buram yakıyor yüreğimi
Kanadı kırık meleğim öyle çok özledim ki seni
Her yağmur sen kokuyor, gökkuşağı senin renginde
Özlemim her an biraz daha yakıyor yüreğimi
Bir sana kavuşamamak koyuor bana
Bir de sensiz yaşamak
Elellerim titremeden tek satır yazabilmek sana
Kırılgan zamanların sancılı karanfil boylu sevdaları
Tüketiyorken şehrin sapağında, kırık kaldırımlarda
Yağmurun sicim olduğu, en kızıl tonundayken siyahın
Özlemeden dokunabilmek ve yaşamak seni
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!