Sen çekiç oldun
Arkadaşların üzengi
Kalbimi ölesiye
Havanda dövdünüz ki
Şimdi içime baktığımda
Size ait sadece ezilmiş bir kalp görüyorum
Anlayamıyorum hayat seni anlayamıyorum
Eskiden insanlar çalarken maddi değerlere bakardı
Şimdi maddi manevi ne varsa alıp gidiyor
Öyle yozlaşmışsın ki
Bu gün benimle
Yarın seninle
Sevgilim miş aşkım mış
Beni hep kandırır mış
Cazibesiyle oyalar
Arkadaşıyla kovalar mış
Akşam geç yatar
Ölümden kormayan kaçkişi kaldıkki dünyada
Bir insan bu dünyada kaçkere öle bilirki
Tanrının unuttuğu
İnsanların tanrılaştığı dünyada
Niye ölümden korkulur ki
Gideceğini bile bile
Kaçacağını bile bile
Yalnızlığı bile bile
Bile bile seçtim
Bile bile beraberken özledim
Cennettir benimvatanım
her köşesinden bir görüş fışkırır
Gün yüzüne çıkmayanların yerine ise
Kan fışkırır kan
Dışarıdan hafif bir yel gelir
Hayat boyu gülmeyen yüzüme
Bir avuç gülümsemeyi sen attın
Keşke atmasaydın gülümsemeyi
Keşke gülüşünle içimi ısıtmasaydın
Şimdi çok üşüyorum ama nafile
Sen yoksun ve beni donmaya terk ettin
sensiz hiçbirşeyin anlamı yok
sen barışın simgesi
hayatın anlamı
düntanın merkezisin
bu eksen etrafında sürekli dönmek istiyorum
Beni Yangın Yerinde Bıraktın
Küllenmemiş Yangınlarda
Beni Yorgun Ve Çaresiz Bıraktın
Şu Koskoca Dünyada
Tam Sevdim Dedim
Yine Kaldım Baş Başa
Sen benim içimdeki beni öldürdün
Sen aslın da kendini öldürdün
Hani gözlerine bakınca
Seni sevmiyorum Demiştin ya
İşte o gün ikimizde öldük
İkimizde şimdi yürüyen bir cenaze gibi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!