Bu beden toprak olmuş ne çıkar
Bu can bu bedeni terk etmiş ne fayda
Ben sana ruhumla bağlanıp
Kalbimi avuçlarının arasına bıraktım
Sen hor kullanıp atasın diye değil
Onu ruhunla yüceltesin diye
Bir çocuk görüyorum yalvaç sokaklarında
Bir çocuk kendi haline
Zararsız ve kimsesiz
İnsanları seven sevgiye açbiri
Bir çocuk görüyorum üniversite yolunda
Elimi öyle tutuyor
Gözüme de öyle bakıyorsun ki
Sanki eskisi gibi
Ama aramızda ki bu temas belli belirsiz
Ne yapmalıyım bilmiyorum
Demek gidiyorsun ha
Arkana bile bakmadan
Hadi git
Boş ver düşünme beni
Ben bakarım başımın çaresine
Üniversitede hayalimizdi o ada
Sadece yanımıza komşu olarak Yusuf u alacaktık
Kimsesiz ve sessiz olacaktı
İnsanlardan uzak sadece biz olacaktık
Kimsesiz adanın tek yakını biz olacaktık
Sen misin o
Gece yatarken hayalimde
Belli belirsiz bir yüz
Rüyalarımda gelip bana dokunan
Hayalle gerçeği ayıramadığım anlarda
Sen insanları ayakta tutan
Sen ki beni birine bağlayan
Sen benim karşılıksız aşkım
Sende benim gibi yalnız ve çaresiz
Yalnızlığın adından
Son demlerinde hayatın
Küçük pencerem bir göle bakar
Dört duvar arasında sıkışmış aşkım
Umman denizlere yelken açamadı
Boşa geçmiş onca zaman
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!