Gel ey cahil hakka dara düşmeden
Belayı sorsam da anlatamazsın.
Kays-ı Mecnun olup nara düşmeden
Leyla’yı sorsam da anlatamazsın.
Yanıp kül olmadan aşkın közünde
Bunca çektim senden neydi günahım?
İstemem merhamet etme ne olur? *
Secde kıldım amma bil kıblegahım,
Dönmek için niyet etme ne olur?
Tayfur** gibi ricat etme ne olur?
Nic'oldu gideli sen Yavuz Sulta Selim Han
Senden sonra alemde kimler hükümdar oldu.
Milletin özlem duyar uyan artık uykudan
Ölmeni bekleyenler tepeden bakar oldu.
Kalk sultanım kalk da gör ne hainler türedi
Geçen gün dost dedi yazmıyor musun?
Yazarsam kendimi övmek olacak.
Yoksa artık zulme kızmıyor musun?
Kızarsam mazlumu dövmek olacak.
Gülfemi çok şey var sığmaz kaleme
“Bu son” demiştin ne oldu böyle gönül?
Neden söz yemekte ustasın söyle gönül?
Hani yeminlerin verdiğin sözler n’oldu?
Bir daha tatmayacaktın aşkı öyle gönül.
Al eline kağıt kalem, yaz sözlerimi
İnsanız, insana kin besleme oğlum.
Vasiyetimdir arkada koyup gözlerimi
Yiyip içtiğin sofraya pisleme oğlum.
Vatan dese birileri akarsu ol da koş
Gönül dert çeke çeke olmuş yaralı
Gülün ömrü aşktan solmuş yaralı
Seni seven kullar aşka susarken
Yine gönülleri parça parça yaralı
Sevda bülbülüyüm, esir-i aşkın oldum
Kalsam da bu gece seller içinde
Gözyaşım başkası silmesin ey yar
Nur olur mezarım güller içinde*
Başıma gayrısı gelmesin ey yar.
Sen olsaydın keşke bu gece vakti,
Gör ne halin varsa ey vicdanı yok,
Terk edip giderken bana mı sordun?
İster bir çırpıda ister yavaş ol,
İhanet ederken bana mı sordun?
Görmeseydim seni Gülfemî keşke
Gönül kuşum elinde vur istersen başını
Her arzunda serbestsin emr ü ferman senindir.
Mihr ü vefan olmasa çekilmez dünya kahrı
Gel de güldür bu kulu emr ü ferman senindir
Senin olanı kimseyle paylaşmazdın ya hani?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!