İçimde bir umutsuz, bir uykusuz böcek
İçimde büyük büyük gözleri korkunun
Gece , odunsuz, kömürsüz bir ev gibi çöküyor omuzlarıma
çocuklar ağlıyor
Mavileri çagırıyorum gelmiyor!
bagımlılık
tutunma istegi
yalnızlık korkusu
terkedilme
güven duygusu
kökü çocuklukta bir kaygı
kim yaşayabiliyor ki istedigi gibi? ? ?
herkes ayaklarında prangalar sürüyor gittigi yere
zorla yürümek gibi kalabalıkta
ve özenmek kuşların uçma yetenegine
yapabildigimiz tek şey bu...
cünkü baglılıklarımız ve bagımlılıklarımız var
Her gidişin bir ayrılık,küçük bir ölüm.
Giderken benden neler götürdün sevgilim,
Her ölümde biraz daha eksilerek bu kaçıncı dirilişim?
Ömür boyu seninle olmak istediğim için,
Sadece sen için,
Bu kaçıncı kendimden vazgeçişim?
sesini duydum yine
kulaklarımdan hiç gitmiyor
sevinç gözyaşlarına inanmazdım biliyormusun?
ya da kimseye duymamaya söz verdiğim heyecana.
sesini duydum yine
hep yalnızlığımı süsleyen o hoş tınıdan
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!